Ik ben de eigenaar van de Christelijke Vacaturebank en heb deze op 23 januari 2017 opgericht. Naast mijn werk voor de Christelijke Vacaturebank werk ik als HR Medewerker bij een detacheerder.
’t is weer voorbij, die mooie zomer…. Gerard Cox zong het al in 1973 en na elke zomer komt toch dat lied in mijn hoofd (moet je nagaan ik ben pas 19 jaar later geboren en inmiddels is het al 46 jaar geleden).
De zomer is over het algemeen een fijne tijd. De zon schijnt, je gaat op vakantie (die heb ik nog tegoed) en de meeste mensen genieten ervan (behalve als het 40 graden wordt). Tijdens de zomer ontstaat er bij mij ook een gevoel van rust, zelfs als ik niet op vakantie ben.
Daarnaast gaan veel mensen op vakantie. Even enkele weken uitrusten van al het harde werken van afgelopen jaar; lekker op een camping, op een vakantiepark of in het hotel. Je komt helemaal tot rust….
…en dan ga je nadenken. Vaak ga ik tijdens mijn vakantie minimaal 1 keer in bad en denk ik na over hoe ik zou willen dat mijn leven eruit zou zien. In gedachten maak ik dan een mindmap over mijzelf. Vorig jaar kwam ik zo tot de conclusie dat ik niet op de juiste plek zat op mijn werk en ben ik op zoek gegaan naar een baan.
En daarin ben ik niet de enige. Na elke vakantie is een doorloop van mensen te merken op de arbeidsmarkt. Er komen meer vacatures en (andere) vacatures worden gemakkelijker ingevuld. Als je tot rust komt, komt er ruimte in je hoofd om hierover na te denken. Maar is het dan eigenlijk niet al te laat?
De Denker
In de afgelopen tijd ben ik ermee geconfronteerd dat je dan inderdaad te laat bent. Voor je vakantie loop je leeg en, al heb je het zelf niet altijd door, je werk gaat eronder lijden. Daarom ben ik er sinds kort mee gestart om elke week een avond vrij te plannen om rust te nemen en na te denken over mijn leven, mijn werk, mijn relaties en alles wat mij bezig houdt. Ik schrijf het op (als een soort dagboek). Dat verschaf mij inzichten en helpt mij om de juiste stappen op het juiste moment te zetten. Ik kan het iedereen aanraden!
Het einde van het jaar nadert. Tijd om terug te kijken op afgelopen jaar en vooruit te kijken naar het nieuwe jaar. En wat was het een mooi jaar. Aan het eind van 2017 schreef ik een blog over 2017 en de ontwikkelingen die ik verwachtte in 2018. De ontwikkelingen hebben een andere wending genomen, maar zijn tegelijkertijd boven verwachting geweest.
Naast de organisaties die zich aansloten, lieten ook steeds meer mensen hun CV achter bij de Christelijke Vacaturebank. Deze CV’s zorgden er voor dat ik mensen kon informeren op nieuwe vacatures en bedrijven heb kunnen attenderen op beschikbare kandidaten. Sinds kort is ook een beschrijving van de kandidaten te vinden in de CV Database.
Nieuwe website
Begin juli is de nieuwe website gelanceerd. Jelmer van Til
heeft de website een nieuwe look gegeven en verder geprofessionalisseerd,
vanuit zijn expertise als mediavormgever. Zo is er een nieuwe home-pagina
gerealiseerd en is de pagina ‘diensten’ en het blog sterk verbeterd. Dit kon ik
zelf niet vanuit mijn eigen kennis en daarom was het prettig dat Jelmer deze
kennis en ervaring wel heeft.
Krantartikel
Verder heb ik in november mee mogen werken aan een
artikel in De
Stentor. Hoe mooi is het om te vertellen over de Christelijke
Vacaturebank en te laten weten dat ik bedrijven met een christelijke grondslag
en werkzoekenden aan elkaar wil verbinden. Mooi als ik zo het doel kan
uitdragen. En tegelijk ook mooi om de ambities te beschrijven en groot te
denken. Ik wil de groei doorzetten en de diensten uitbreiden. Stap voor stap
komen we verder en wordt de Christelijke Vacaturebank groter.
Trots
Met trots kijk ik terug op afgelopen jaar. Hoe mooi is
het om de omzet te zien verdriedubbelen, het aantal bezichtigingen op de website
bijna te zien verdubbelen en blijvend te zien stijgen. En tegelijk kunnen we
nog steeds de prijzen laag houden en actief blijven op social media. Tegelijk
konden we in 2018 ook meer klanten van dienst zijn en hebben meer kandidaten
hun CV ingeleverd, om door ons geholpen te worden. Zo groeit de Christelijke
Vacaturebank, zonder haar doelen uit het oog te verliezen en van meerwaarde te
blijven voor bedrijven.
Vooruitkijken
(2019)
‘Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand’, zongen we vroeger vaak in de kerk. En dat hoop ik ook voor de Christelijke Vacaturebank. Ik hoop in 2019 nog meer mensen op verschillende manieren te helpen. En daarin ontwikkelt de Christelijke Vacaturebank zich steeds verder. Langzaam maar zeker komen we steeds dichter bij de beste manier om mensen te helpen en daarnaar blijf ik ook in 2019 zoeken. Hiervoor wil ik ook zo dicht mogelijk bij de werkgevers en de kandidaten komen te staan.
Tegelijk begin ik in 2019 aan een nieuwe baan, naast de
Christelijke Vacaturebank, waarbij ik meer dagen werk. Dat betekent dat ik
mogelijk moeilijker bereikbaar ben en minder tijd overhoud om te besteden aan
de vacaturebank. Natuurlijk blijft ik proberen om kandidaten en werkgevers zo
goed mogelijk van dienst te zijn. Tegelijk biedt deze baan wel nieuwe
mogelijkheden om meer expertise op te doen en de Christelijke Vacaturebank
verder te ontwikkelen. Zo biedt dit ook nieuwe kansen voor de toekomst.
Tot slot
Tot slot wil ik jou nogmaals bedanken voor je
betrokkenheid in 2018. Mede door jouw betrokkenheid kan de Christelijke
Vacaturebank verder groeien en verbeteren. Ik hoop jou in 2019 dan ook nog
beter van dienst te kunnen zijn.
Ben je benieuwd wat we voor jou kunnen doen? Voor werkgevers bieden we verschillende diensten aan. Ook kun je kandidaten bekijken in de CV Database. Werkzoekenden kunnen hun CV inleveren om hulp te krijgen bij het zoeken naar werk. Of neem contact op om te kijken wat de Christelijke Vacaturebank voor jou kan doen!
Een dag uit het leven van een sollicitant kan soms moeilijk zijn. Soms doe je zo je best, en dan resulteert het in niks. Om moedeloos van te worden. Tegelijk geeft het ook weer hoop als je uitgenodigd wordt voor een gesprek of misschien zelfs een tweede gesprek.
De reis
Ik heb een sollicitatiegesprek in Almere. Aangezien ik geen rijbewijs heb, ga ik met de trein.
’s Ochtends ga ik werken (ik heb nog ongeveer 2 maanden werk, lucky me :)). Na het werk loop ik naar het station. Er rijden geen treinen. Met de bus ga ik naar Amersfoort centraal. Daar aangekomen blijkt er geen enkele trein te vertrekken vanwege een wisselstoring. Ik wacht en wacht. Wat moet ik nu doen? Hoe kom ik bij mijn gesprek in Almere?
Eindelijk vertrekken we. Op naar Hilversum. Red ik het nog op tijd? Ik merk dat het me stress oplevert. De trein is vertrokken, maar stopt deze trein ook in Weesp? Dat is niet gezegd, maar de routeplanner zegt van wel. 10 minuten later in Hilversum krijg ik ook bevestiging dat de trein naar Weesp gaat. Het lijkt goed te komen. Even een zucht. Nu hopen dat alles goed blijft gaan.
De overstap op Weesp gaat goed en ook de bus red ik. Na 15 minuten lopen bel ik aan bij het kantoor.
Het gesprek
Ik word door een vriendelijke man door het kantoor naar de kantine geleid. Hij biedt mij koffie aan en daarna zegt hij dat ze me zo komen halen. Ik zit rustig te wachten. Op de wanden zie ik verschillende posters met kernwaarden aan de muur hangen. Interessant dat ik zo wat meer te weten kan over de binnenkant van het bedrijf. Terwijl ik de posters bekijk komt een man de ruimte binnen. Ik geef hem een hand, hij stelt zich voor als de persoon met wie ik een gesprek heb (en die ik eerder gesproken heb). ‘ik kom zo bij je’ zegt hij en loopt weer verder.
Na een tijdje komt hij bij me. Hij begeleidt me naar het kantoor boven en vraagt hoe mijn reis was. ‘nou, de treinen reden niet goed, dus dat is best lastig.’ Hij is verbaasd dat ik met de trein ben gekomen. Boven gekomen lopen we langs een kantoor. Ik zeg vriendelijk gedag en een vrouw meldt dat ze er zo aan komt. Even later komt ze de ruimte binnen, waar wij zijn gaan zitten, en stelt zich voor als mijn tweede gesprekspartner. We hebben het opnieuw even over de treinen. Ik pak intussen de papieren die ik heb meegenomen (vacaturetekst en motivatiebrief).
Als we allemaal rustig zitten, begint de man het gesprek. Ik ben wat zenuwachtig, maar probeer zo comfortabel mogelijk te gaan zitten. Er wordt wat verteld over de gesprekspartners en het bedrijf. Ik krijg wat organograms onder ogen en krijg een steeds beter beeld hoe de organisatie is georganiseerd. ‘En hoe ziet de afdeling eruit?’ vraag ik. Ook daar hoort weer een organogram bij en ik weet voldoende over de organisatie om voorzichtig enthousiast te worden.
‘Wie ben jij?’
En nu ben ik aan de beurt… Waarom wil ik recruiter worden bij dit bedrijf? 2 vragen in 1. Ik maak duidelijk dat mensen vinden, boeien en binden iets is waar ik energie van krijg, dat ik eerder in dezelfde richting stage gelopen heb en hoe me dat aansprak, enzovoorts. Daarnaast vertel ik iets over wat ik nu doe en hoe mijn eigen bedrijf, de Christelijke Vacaturebank, zich ontwikkelt. Dit valt in goede aarde en hierover praten we nog even verder. Vervolgens wordt gevraagd naar mijn opleidingen en ik leg uit hoe dat zo is gelopen.
Dan komt de vraag of ik een rijbewijs heb. Altijd vervelend als ik daar ‘nee’ op moet antwoorden, omdat dat mijn kansen zou kunnen verkleinen. Daarom maak ik er ‘nee, maar ik ben heel flexibel met openbaar vervoer en fiets’ van. Dat klinkt minder zwaar en er wordt ‘flexibel met ov’ opgeschreven. Zou ik het daarmee voldoende getackeld hebben?
Er wordt nog wel gevraagd waarom ik dan geen rijbewijs heb. Altijd lastig. Ik hoef het niet te vertellen, volgens de regels, dus ik twijfel even. Uiteindelijk vertel ik toch over mijn epilepsie. Hier gaan we even over verder en uiteindelijk lijkt dat te zijn afgedaan als een ‘acceptabel gegeven’.
Die ene vraag
De tijd is bijna om, dus we gaan afronden. ‘Heb jij nog vragen?’, vragen zij. Oei.. Je weet dat de vraag komt, er is veel besproken, maar het zou goed zijn om nog een vraag te stellen. Er komt niks in me op, dus ik maak me er van af met: ‘nee, volgens mij is alles besproken’. Zul je zien dat ik straks in de trein vragen weet die ik had kunnen stellen.
En zo gezegd, zo gebeurd. Echter leg ik me er bij neer en hoop ik er maar het beste van.
Het resultaat
Het bedrijf neemt twee weken de tijd om te laten weten of ik op een tweede gesprek mag komen. Na ruim anderhalve week krijg ik een mailtje dat ik zij verder gaan met een ander en ik dus niet verder meegenomen wordt in de sollicitatieprocedure.
Ik merk dat ik er gefrustreerd van raak dat ik een mailtje krijg van het bedrijf, nadat ik op gesprek ben geweest. Bijzonder vervelend, omdat ik als sollicitant moeite heb gedaan om op gesprek te komen. De reis verliep ook niet vlekkeloos en toch was ik op tijd, en dan word ik eigenlijk zo bedankt voor mijn inzet. Dat is vervelend en helpt het bedrijf niet aan een goed imago. Nu zijn er misschien genoeg sollicitanten voor een job als recruiter, maar degenen die je nu ‘slecht’ behandeld, zou je in de toekomst zomaar eens heel hard nodig hebben (kijk maar eens bij de gehandicaptenzorg).
Zwollenaar Alex Rebergen (26) runt sinds enige tijd de Christelijke vacaturebank (CVB). Daarmee wil hij ‘bedrijven met een christelijke grondslag’ aan ’t juiste personeel helpen. Niet om te discrimineren overigens. ,,Iedereen mag solliciteren.”
Wie is Alex Rebergen?
,,Vorig jaar juni ben ik afgestudeerd aan de opleiding Human Resource Management (HRM) op Windesheim. Ik ben altijd al ondernemend geweest, maar centraal in mijn leven staat ’t helpen van mensen. Zo heb ik jaren in de gehandicaptenzorg gewerkt. Nu help ik mensen op een praktische manier aan een baan. Ik bied vacatures en blogs, maar help ook met ’t zoeken naar vacatures aan de hand van een Curriculum Vitae. Bovendien plaats ik oproepjes voor anderen, op basis van CV en een kort gesprek.”
Waarom ben je een christelijke vacaturebank begonnen?
,,Tijdens mijn stage en afstuderen bij Bouwmensen Apeldoorn heb ik veel projecten opgestart. Dat wilde ik blijven doen. Ik zocht een kans op de arbeidsmarkt en kwam op ’t idee van een christelijke vacaturebank, want dat bestaat nog nauwelijks. Ik wil werkzoekenden en werkgevers met een christelijke grondslag aan elkaar verbinden. Deze werkgevers kunnen op die manier vacatures onder de aandacht brengen van de doelgroep die zij – over het algemeen – beogen.”
Mag dat eigenlijk wel? Da’s toch discriminerend richting niet-christenen?
,,Uiteraard heb ik onderzoek gedaan. Mijn vacaturebank discrimineert niet, omdat we gericht zijn op christelijke werkgevers. Daar wordt ’t onderscheid gemaakt. Iedereen mag bij hen solliciteren, ook niet-christenen. De beoordeling leggen we bij de werkgevers. We motiveren wel zo veel mogelijk te kijken naar de mens achter de CV en niet te veel naar geloofsovertuiging.”
Wat is het doel dat je wilt bereiken?
,,Op dit moment groei ik sterk. Het aantal klanten, vacatures en websitebezoekers is dit jaar verdubbeld. Die groei wil ik doorzetten, om daarnaast mijn diensten uit te breiden. Voor werkzoekenden denk ik aan jobcoaching, voor werkgevers aan detachering. Uiteindelijk wil ik ’t grootste uitzend- en detacheringsbureau in christelijk Nederland worden.”
De tweede kamer is met reces, de bouwvak begint, zwarte zaterdag komt er aan. De rust daalt neer in Nederland en de ‘komkommertijd’ breekt aan. Wat nu?
Vakantie
Het is vakantietijd. De meeste mensen gaan een aantal weken weg om in een andere omgeving tot rust te komen. Frankrijk, Duitsland of Spanje, of misschien ergens in Nederland. Het maakt niet zo veel uit, als we maar even weg zijn uit onze eigen omgeving.
Ik ben al op vakantie geweest. Even tijd voor rust en ontspanning. Veel buiten zijn en genieten van het weer en de rustige omgeving. Maar ook de tijd nemen om te genieten van de rust en alles even anders te doen.
Evalueren en plannen
Het blijkt echter ook dat mensen na een paar dagen al weer met hun werk bezig zijn op vakantie. De telefoon en laptop zullen meestal niet aan zijn, of tenminste niet voor werk. Toch blijkt het dat mensen al weer denken aan het werk wat ze straks na de vakantie te wachten staat, zoals bijvoorbeeld 100+ mail. De valkuil is dan groot om toch even tussendoor in te loggen.
De vakantie was voor mij een tijd om te evalueren en te plannen. Doe ik nog de goede dingen? Doe ik de dingen nog goed? Zo heb ik nagedacht onder andere over mijn werk bij Eleos en over de Christelijke Vacaturebank. In gedachten maakte ik een woordweb om nieuwe ideeën te bedenken en oude ideeën te verbeteren. Nu ik weer thuis ben, wordt het tijd om deze dingen te gaan realiseren. Daar ben ik mee bezig. De nieuwe website was een begin van de nieuwe ideeën. Ook heb ik de posts op Facebook en andere social media al verbeterd. Er volgt nog meer! Houd de website en social media dus in de gaten!
Fris weer aan het werk
Nu na mijn vakantie ben ik fris weer aan mijn werk begonnen. Ik heb de eerste week er weer op zitten en merk dat ik frisser weer in mijn werk zit. Het gaat weer gemakkelijker en minder zwaar. Ook is het leuk om in de eerste week de vakantieverhalen weer te delen. Heerlijk!
Zo zie je maar hoe verrijkend vakantie is. En de komkommertijd? Een mooie tijd om nieuwe ideeën te verzinnen!
Over Alex
Ik ben Alex Rebergen, 26 jaar oud en ik ben eigenaar van de Christelijke Vacaturebank. Daarnaast blog ik over werken en studeren, zoals studiekeuze en loopbaanontwikkeling. Naast mijn werk voor de Christelijke Vacaturebank werk ik bij Eleos als HR Consulent.
Soms loopt het allemaal anders dan je verwacht. Je schrijft een brief, bent razend enthousiast en hoopt op de baan. De tijd verstrijkt totdat de sluitingsdatum daar is. En binnen een aantal dagen ontvang je een mail. Met veel hoop open je de mail en leest….. dat ze niet verder met je gaan.
Telleurstelling
Wat een teleurstelling, deze baan leek je op het lijf geschreven. Je had er zo’n zin in, je had er al helemaal een beeld bij en het kon haast niet anders dan dat je minimaal uitgenodigd zou worden voor een gesprek.
Als je dit al eens hebt meegemaakt kan ik je zeggen dat ik precies weet hoe het voelt. Wat heb ik een paar maanden geleden zitten balen bij het desbetreffende mailtje. Ik snapte het gewoon echt niet. Ik had echt het gevoel dat ik in ieder geval mijn ervaring in sollicitatiegesprekken zou kunnen uitbreiden.
Nieuwe actie
Toch heb ik al snel mijn teleurstelling omgezet in nieuwe actie. Heel wat brieven vlogen de deur weer uit, want ondanks dat mijn ‘droombaan’ aan mijn neus voorbij was gegaan, was ik vastbesloten om het werkveld weer op te gaan.
Meer afwijzingen volgden, zelfs van banen waarvan ik op mijn cv al 9 jaar ervaring kon laten zien. Maar blijkbaar moest het niet zo zijn… Ondertussen bleef ik rondom mijn solliciteren in gesprek met God. Hij wist namelijk al precies welke plek ik zou gaan krijgen en welk plan Hij voor mij heeft.
Na een aantal afwijzingen gingen er weer wat brieven de deur uit, want voor ons gezin zou het heel fijn zijn als ik in september aan het werk zou kunnen.
Heel eerlijk: het waren niet de banen waar mijn hart sneller van ging kloppen. Wel banen waar ik ervaring in heb en waar ik het juiste diploma voor heb en uiteindelijk heb je dan liever een baan, dan geen baan….
In gesprek met God
Ik besloot iedere dag gericht te gaan bidden voor Gods voorzienigheid voor ons gezin. Hij weet wat we nodig hebben en daarom legde ik mijn vertrouwen in Zijn hand.
Nog geen week was ik daar mee bezig of daar was ‘ineens’ een belletje!!! Het was iemand van de organisatie van mijn ‘droombaan’….. Mij werd gevraagd of de baan mij nog steeds leuk leek! Uiteraard zei ik meteen dat ik de baan nog steeds in mijn hoofd had en dat ik het jammer vond dat het niet door was gegaan.
Diezelfde dag werd ik nog uitgenodigd voor een gesprek, waarna een ochtend meelopen volgde. Na een aantal vervolg gesprekken hoorde ik een paar weken geleden dat ik aangenomen ben! En het mooie van dit alles is dat ik in september ga beginnen.
Soms loopt het allemaal anders dan je verwacht, maar is de uitkomst wel heel bijzonder.
Ik hoop dat jij God ook betrekt bij het solliciteren. Ik geloof namelijk echt dat Hij je zal leiden op de weg naar een nieuwe baan. Hij kent je als geen ander en weet wat je kan en waar Hij je kan gebruiken in Zijn Koninkrijk!
Over Anita
Ik ben Anita de Graaf (35), 15 jaar getrouwd met Arnold en moeder van 4 zoons en een dochter. Ik ben 9 jaar werkzaam geweest als lerares in het basisonderwijs en voortgezet onderwijs en oprichter en eigenaar van een christelijk gastouderbureau geweest.
Na dit alles heb ik 3 jaar niet gewerkt buiten huis, maar vanaf september ga ik weer aan het werk.
Mijn hobby is schrijven en via mijn blog probeer ik mensen na te laten denken over hun leven met God. www.inspiratiebyanita.blogspot.nl
‘Ken je dat gevoel? Dat je hele huis opgeruimd en schoon is, een lege vaatwasser, een opgeruimd en schoon aanrecht, geen was in de wasmand, je hoeft geen boodschappen meer te doen want je koelkast zit vol, je huis een oase van rust, de tijd om even samen met God te zijn of iets anders voor jezelf te doen, geheel naar eigen keuze..
Uh.. ik niet! Sinds ik ruim 2 jaar geleden moeder werd van onze dochter Robin, werd mijn/ons leven totaal omgegooid. Ik wist echt niet waar ik het zoeken moest. Had ik daarvoor ruim de tijd om bijbel te lezen of gewoon simpelweg over iets na te denken, zat ik nu met een huilende baby op schoot (en begon ik soms spontaan mee te huilen).
Nu er sinds kort zo’n tweede schatje in ons leven is gekomen (en ik mijn hormonen weer enigszins de baas ben), vond ik het wel weer eens tijd worden om kritisch naar ons leven te kijken. De tijd vóór onze kids, waren mijn man en ik vaak bezig met het geloof en wat God van ons wilde. Bij elke beslissing vroegen we God om wijsheid en we maakte dan soms ook andere keuzes dan de mensen om ons heen. Dit waren geen tijden van (financiële) zekerheden, maar wát waren we gelukkig. Mijn man en ik leefde van de liefde en we bouwden ons leven op de Rots. En op 1 of andere manier, is het weer weg gezakt.
Nog zoiets wat sommige misschien wel herkennen. Ik weet niet meer wat het was, maar stukje bij beetje dachten we dat we het zelf beter konden dan samen met God. En je raadt het misschien al, dat konden we niet. Ik kreeg een leuke baan, Sander kreeg een leaseauto (ik een boodschappen-autootje), we mochten zwanger worden van ons tweede kindje, we kochten een huis en dat allemaal zonder God te vragen wat Hij van ons wilde of dat dit wel de juiste keuzes waren. En ook al zijn dit misschien hele normale beslissingen voor jongvolwassenen, toch knaagde er iets. We waren onzeker, gestrest en dat reageerde we meestal op elkaar af. Toen zijn we weer terug gekeerd naar de basis. ‘Vader.. Het spijt ons. Heer, we willen U weer betrekken in ALLES van ons leven. God, wat wilt U met ons?’.
Poeh, wat is het soms moeilijk om toe te geven dat je het (weer) fout hebt gedaan. Dat we dachten dat we het allemaal wel alleen konden of dat geld ons meer zekerheid zou bieden dan God. Gelukkig mogen we altijd bij Hem terugkomen, HALLELUJA!
Ken je dat gevoel? Speelgoed op de vloer, plakkerige handjes op het raam, een wasmand die uitpuilt, overhemden die gestreken moeten worden en auto’s die uitgezogen moeten worden. Ja, dat gevoel ken ik! Wat een zegen, hier in ons huisgezin, wordt GELEEFD! En dat leven willen wij samen doen met Hem.’
Mijn naam is Lisette, 26 jaar, gelukkig getrouwd met Sander en trotse mama van dochter Robin (2 jaar) en zoon Brandon (3 maanden). Ik kom in het dagelijks leven vaak dingen tegen waarvan ik denk ‘Wat wil God dat ik hiermee doe?’ of ‘Hoe doen andere moeder/vrouw/echtgenoot – christenen dat eigenlijk?’. Daar wil ik graag over schrijven én ook graag over horen van jou!
Er zijn weer meerdere sollicitaties de deur uit. Aan de ene kant spannend, want wanneer zal ik een reactie krijgen? En aan de andere kant begint het haast gewoon te worden, inclusief de afwijzingen 😉. Het is een wekelijkse routine geworden om vacatures te zoeken, te beantwoorden en op een reactie te wachten. Wel is mijn zoekterrein inmiddels weer vergroot. Ik heb namelijk in de tussentijd een geweldig mooie Color conference Hillsong mee gemaakt in Londen. In die dagen is er meerdere malen gesproken over dat wat God je geeft aan talenten. Deze talenten zitten allang in je, je hoeft ze alleen maar bij Jezus te brengen en Hij zal ze vermenigvuldigen!
Wonderbare maaltijd
Weet je, die 5 broden en 2 vissen van het Bijbelverhaal over de wonderbare maaltijd is daar een voorbeeld van! Jezus vroeg of de discipelen wilden kijken wat de menigte aan voedsel bij zich had. Ze kwamen terug met een heel klein beetje en Jezus dankte God er voor en verdeelde het onder de discipelen. En toen zij het hadden uitgedeeld aan de mensen waren er nog 12 manden vol over!
Zo wil Jezus dat ook doen met de talenten die we in ons hebben. Hij wil graag dat we het kleinste dat we in ons hebben bij Hem brengen en dan zal Hij van iets kleins iets groots maken! En hoe mooi is het dat we daar dan van mogen uitdelen, maar er ook nog een mand vol zegen overblijft voor onszelf!
Na deze woorden borrelde bij mij mijn passie voor het werken met kinderen weer naar boven. Overal zag ik ineens scholen, kinderen lopen en knoopte ik spontaan een gesprek aan met een oma over haar kleinzoon en de opvang die de conferentie had geregeld. Het leek alsof mijn voelsprieten weer uitgingen en weer terug tasten naar dat wat ik allang in me heb zitten.
Verdelen
God heeft het beste met ons voor! Hij weet wat bij ons past en wat Hij in ons naar boven wil brengen. En dat wat Hij in ons heeft gelegd, dat kan Hij gebruiken in Zijn Koninkrijk. Hij wil dat we dat verdelen onder de mensen om ons heen, zodat we iets laten zien van Jezus liefde voor ons. En Zijn discipelen krijgen hetgeen wat overblijft!
Op de weg van solliciteren zal ik nog wel wat hobbels en obstakels tegen gaan komen. Maar ondertussen mag ik dat wat ik in me heb allang gebruiken in Zijn Koninkrijk! Ik mag het uitdelen aan mijn eigen kinderen, aan de vriendjes en vriendinnetjes die over de vloer komen, ik mag woorden van Hem delen met mensen over de hele wereld via mijn schrijven en ik merk dat Hij mij al in overvloed terug geeft van wat ik investeer.
Hij vermenigvuldigt
Ben je aan het solliciteren? Zit je in een baan die je eigenlijk niet meer leuk vindt, of wil je graag werken, maar is het nog niet zover? Breng dat wat je hebt bij Jezus. Overleg met Hem wat je op dit moment in je huidige baan of in je thuissituatie mag doen met de talenten die je in je hebt. Hij wil dat wat je bij Hem brengt vermenigvuldigen om het te kunnen gebruiken in Zijn Koninkrijk!
‘Toen nam Jezus de broden, dankte God ervoor en verdeelde ze onder de leerlingen. En de leerlingen verdeelden het brood onder de mensen die daar zaten. Hetzelfde deed Hij met de vissen. En Hij gaf alle mensen zoveel als ze wilden.’
Om de paar dagen kijk ik of er alweer nieuwe vacatures geplaatst zijn op verschillende sites. Het verbaast me dat ik hierbij een nieuwe weg ben ingeslagen. Telkens wanneer ik reageer op een onderwijs gerelateerde baan, dan gaat er een deur dicht, of merk ik dat ik het zelf niet zie zitten. Wat is dit toch? Ik ben opgeleid als lerares basisonderwijs en heb hier nooit een vaste baan in gekregen. Kwam uiteindelijk terecht in het middelbaar onderwijs en toen trok God me daar vandaan met de roeping om een christelijke gastouderbureau op te zetten.
En wie ben ‘ik’? Ik ben Anita de Graaf. Vrouw van Arnold, moeder van 5 prachtige kinderen, dochter, zusje, vriendin en bovenal een geliefde dochter van God. Momenteel op zoek naar een baan, maar ook manager van ons gezin en aan het hobbyen met fotobewerking en bloggen.
Gezinsbegeleider
Onderwijs, pedagogiek, begeleider, allemaal kernwoorden van de ervaring die ik in de loop der jaren heb op gedaan. En vervolgens ben ik terug geroepen naar mijn huidige ‘baan’. Ik werk nu alweer bijna 3 jaar als gezinsmanager van het leukste gezin van de wereld. 😉
En wanneer ik al deze ervaring op een hoop gooi, om het even oneerbiedig uit te drukken, dan merk ik dat het een bepaalde kant op gaat. Het lijkt me namelijk heel mooi om dit alles samen te voegen in 1 baan, of misschien moet ik het ‘roeping’ noemen.
Het idee is namelijk ontstaan om als begeleider gezinnen te leren hoe ze om kunnen gaan met de opvoeding, vooral wanneer ze hierin vastlopen door omstandigheden.
Dit is waar mijn ervaring op aan sluit en waar mijn hart een sprongetje van maakt als ik er aan denk.
Inmiddels zijn er een aantal brieven verstuurd naar organisaties die begeleiders vragen, met daarbij de woorden: ‘Ik ben bereid om te leren en sta open voor coaching!’ Want tja, iets waar je nog geen werkervaring in hebt, vraagt om een periode van leren en ervaring op doen. Inmiddels heb ik zelf alweer een extra slag geslagen in het theoretische deel van opvoeden en merk daardoor dat ik alleen nog maar enthousiaster wordt!
Nu nog wachten op het moment dat een organisatie ook enthousiast wordt over mij 😉
Je zekerheid in Hem
Solliciteren is een kwetsbare fase. Je geeft jezelf bloot, stapt in een nieuwe situatie en het maakt je heel bewust van je zelfbeeld. Tegelijkertijd biedt het nieuwe kansen, nieuwe uitdagingen en een nieuw perspectief. Zeker wanneer je zoals ik, een hele nieuwe weg in wilt slaan.
Maar des te meer merk ik, dat wanneer ik deze weg met God ga, ik me zeker mag voelen in Hem. En ik kan er op vertrouwen dat wanneer het de plek is waar Hij me wil hebben, er ook wel een deur open zal gaan.
Tot nu toe zijn de deuren nog steeds dicht gebleven of hooguit op een kier komen te staan. Maar mijn kernwoorden neem ik mee: onderwijs, pedagogiek, begeleider, gezin. Wie weet brengt het me op een plek die ik nu voor ogen heb, maar misschien sta ik over een tijdje wel heel verbaasd te kijken als er iets heel anders op mijn pad is gekomen.
Bloggen
En tot die tijd schrijf ik! Ik schrijf voor verschillende websites blogs en heb een eigen website.
Een beetje een uit de hand gelopen hobby, waar misschien ook nog wel eens werk uit voort zou kunnen vloeien. Hoe leuk zou dat zijn!
Op deze site zal ik schrijven over wie ik ben, wat ik doe, hoe het proces van solliciteren verloopt en welke plek God heeft in mijn leven.
Ik hoop je hier dan ook graag te ‘ontmoeten’ en tussen mijn blogs door kan je me vinden
Ik ben Anita de Graaf, vrouw van Arnold en moeder van 4 zoons en een dochter. Ik heb bijna 10 jaar gewerkt in het onderwijs, zowel het basisonderwijs als het voortgezet onderwijs. En ik heb 4 jaar gewerkt aan het oprichten en besturen van een christelijk gastouderbureau. Inmiddels ben ik weer op zoek naar een nieuwe, uitdagende baan.
Ik las gisteren in een artikel dat mensen van baan durven te wisselen en dat dit massaal gebeurd. Uit het artikel bleek dat niet alleen gewisseld van werkgever maar ook daadwerkelijk van baan. Een carrièreswitch dus. Zo werd er een voorbeeld gegeven van een accountmanager die wijnimporteur werd en een pr-manager die stewardess werd. Volgens Metronieuws blijkt uit cijfers van het CBS dan 937.000 mensen tussen de 15 en 75 jaar vorig jaar een ander beroep had dan het jaar er voor. Wat maakt dat we massaal wisselen van baan?
Economie trekt aan
Uít alle cijfers van afgelopen jaar blijkt dat de economie weer aantrekt. Bedrijven durven, na de kredietcrisis, weer te investeren in hun bedrijf en in (nieuw) personeel. Dit zorgt er voor dat er krapte op de arbeidsmarkt is ontstaan; het aantal WW-uitkeringen neemt af en bedrijven hebben steeds meer moeite met het vinden van nieuwe medewerkers. Dit zorgt enerzijds voor problemen binnen bedrijven en anderzijds voor kansen voor werkzoekenden. De eisen bij bedrijven worden in veel gevallen minder streng en de touwtjes worden enigszins losgelaten.
Creativiteit
De krapte op de arbeidsmarkt vraag van bedrijven vaak niet alleen voor een versoepeling van de eisen. Bedrijven moeten creatiever gaan denken in de werving van nieuw personeel. Veel bedrijven investeren in het verbeteren van het wervingsproces; vacatureteksten worden vaak zo aangepast dat het opvalt bij werkzoekenden en de “candidate journey” of “candidate experience” is steeds belangrijker. Daarbij worden niet alleen de vacatureteksten aangepakt, maar vaak ook het sollicitatieformulier. Alles moet korter en gemakkelijker. Een goede ontwikkeling, mijns inziens.
Verder zoeken bedrijven naar nieuwe mogelijkheden om personeel aan te trekken. Zo krijgen mensen die al enige tijd geen baan hebben, weer kans. Maar ook worden er (verkorte) opleidingstrajecten gestart voor werkzoekenden, statushouders en andere groepen. Zo zijn er verkorte opleidingstrajecten voor de bouw (Bouwmensen Apeldoorn) en voor Verzorgende IG.
Nieuwe kansen
Deze ontwikkelingen zorgen voor nieuwe kansen op de arbeidsmarkt. Als je iets nieuws wil, zijn er vele opties. Daarom is het op dit moment dus ook een goed moment om een carrièreswitch te maken. Dus ga bij jezelf eens na welke talenten je van God hebt gekregen. Zet je die op dit moment in je carrière (en/of baan) volledig in of zou je wat anders willen? Als je bij het tweede terecht komt, dan zou dit het moment kunnen zijn om goed na te denken wat je zou willen en eens op onderzoek te gaan naar de mogelijkheden.
“Recruitment Accelerator publiceerde voor een christelijk georiënteerde opdrachtgever in de financiële sector zeven vacatures op een viertal christelijke vacaturebanken. De Christelijke Vacaturebank leverde daarbij ruimschoots de meeste en de meest gekwalificeerde kandidaten op.”
De vakantie was voor mij een tijd om te evalueren en te plannen. Doe ik nog de goede dingen? Doe ik de dingen nog goed? Zo heb ik nagedacht onder andere over mijn werk bij Eleos en over de Christelijke Vacaturebank. In gedachten maakte ik een woordweb om nieuwe ideeën te bedenken en oude ideeën te verbeteren. Nu ik weer thuis ben, wordt het tijd om deze dingen te gaan realiseren. Daar ben ik mee bezig. De nieuwe website was een begin van de nieuwe ideeën. Ook heb ik de posts op Facebook en andere social media al verbeterd. Er volgt nog meer! Houd de website en social media dus in de gaten!
