’t is weer voorbij, die mooie zomer…. Gerard Cox zong het al in 1973 en na elke zomer komt toch dat lied in mijn hoofd (moet je nagaan ik ben pas 19 jaar later geboren en inmiddels is het al 46 jaar geleden).
De zomer is over het algemeen een fijne tijd. De zon schijnt, je gaat op vakantie (die heb ik nog tegoed) en de meeste mensen genieten ervan (behalve als het 40 graden wordt). Tijdens de zomer ontstaat er bij mij ook een gevoel van rust, zelfs als ik niet op vakantie ben.
Daarnaast gaan veel mensen op vakantie. Even enkele weken uitrusten van al het harde werken van afgelopen jaar; lekker op een camping, op een vakantiepark of in het hotel. Je komt helemaal tot rust….
…en dan ga je nadenken. Vaak ga ik tijdens mijn vakantie minimaal 1 keer in bad en denk ik na over hoe ik zou willen dat mijn leven eruit zou zien. In gedachten maak ik dan een mindmap over mijzelf. Vorig jaar kwam ik zo tot de conclusie dat ik niet op de juiste plek zat op mijn werk en ben ik op zoek gegaan naar een baan.
En daarin ben ik niet de enige. Na elke vakantie is een doorloop van mensen te merken op de arbeidsmarkt. Er komen meer vacatures en (andere) vacatures worden gemakkelijker ingevuld. Als je tot rust komt, komt er ruimte in je hoofd om hierover na te denken. Maar is het dan eigenlijk niet al te laat?
In de afgelopen tijd ben ik ermee geconfronteerd dat je dan inderdaad te laat bent. Voor je vakantie loop je leeg en, al heb je het zelf niet altijd door, je werk gaat eronder lijden. Daarom ben ik er sinds kort mee gestart om elke week een avond vrij te plannen om rust te nemen en na te denken over mijn leven, mijn werk, mijn relaties en alles wat mij bezig houdt. Ik schrijf het op (als een soort dagboek). Dat verschaf mij inzichten en helpt mij om de juiste stappen op het juiste moment te zetten. Ik kan het iedereen aanraden!
